Bij
een meningsverschil, waarin je duidelijk anders over iets denkt en
niet wil toegeven, zul je vaak zeggen; 'dat is míjn principe'. Maar
ook als is het jouw innerlijke overtuiging, een principe is nooit van
jou. Een principe is je altijd door iemand anders gegeven, je hebt
het van anderen geleend. Principes ontstaan niet uit eigen ervaring.
Het is voornamelijk de cultuur, de maatschappij waarin je geboren
bent die je die principes hebben gegeven. Er is niets mis mee om te
leven volgens principes, maar je leert er nooit je ware zelf door
kennen. Want jij verandert er niet door, jij blijft altijd dezelfde.
Omdat je je hebt gewapend tegen alles wat onbekend voor je is.
Hierdoor sta je niet meer open voor iets nieuws. Je leeft vrijwel
volledig in een wereld van grenzen. Een wereld van muren en hekken,
een wereld van beperkingen en strijd. Maar waarom heb je die muren
rondom je heen gebouwd waardoor er niets meer tot je door kunt
dringen? Want die muren van je principes worden uiteindelijk een
gevangenis. Dit geeft je misschien een gevoel van rust en veiligheid.
Maar het blijft de rust en veiligheid van een gevangenis. Door
principieel te zijn blijf je achter de muren van je eigen gevangenis
opgesloten zitten. Iemand met principes is dus altijd een gevangene
van zichzelf.
