Ademen
doet leven. Wij hoeven de adem niet zelf te activeren. Want de adem
stroomt uit eigen beweging in ons en schenkt ons zo leven. Wij ademen
niet, de adem doet het zelf. Wij hoeven alleen de adem toe te laten.
Het is niet nodig daar zelf ook maar iets aan toe te voegen. Niets
willen, niets doen, maar de adem moeiteloos zijn gang laten gaan.
Leven in de volheid van de adem zonder te verkrampen of jezelf in te
spannen. Wanneer de adem zonder beperkingen naar binnenstroomt geeft
zij levensenergie en ruimte. Bij het naar buitenstromen brengt ze
ontspanning en vervulling, tot de volgende inademing weer nieuwe
levenskracht en vreugde brengt. Dit is echter voor vrijwel niemand
vanzelfsprekend. We zijn zo geconditioneerd dat we denken ons altijd
te moeten inspannen om een gesteld doel te kunnen bereiken. Maar je
hoeft je alleen maar open te stellen voor de ademhaling zodat de
lucht ongehinderd naar binnen en naar buiten kan stromen. Dit klinkt
eenvoudig maar is het niet. Want het gaat daarbij om twee
fundamentele eigenschappen namelijk, overgave en vertrouwen. Dat
geldt overigens niet alleen voor het ademen maar voor alles wat we
doen en laten. Wanneer je de neiging om anders te zijn of het anders
te willen laat vallen, en je met hart en ziel kunt overgeven aan het
leven in al zijn verscheidenheid, leef je zonder inspanning
